çok zordur.. bu kararı alana kadar defalarca vazgeçilir, babanın vereceği tepkiden korkulur. ama bu gerçek daha ne kadar saklı kalabilir ki? söylenmeli söylemeliyim.
ben de istemezdim böyle olsun, hiç kimse seçemez ki cinsel kimliğini. çok uğraştım bayanlardan soğumak, erkeklere ilgi duymak için ama yapamadım. o sakalları her zaman itici gelmiştir bana. birtürlü kendime yakıştıramıyorum erkekleri, düşüncesi bile miğdemi bulandırıyor. neden böyle oldum bilmiyorum ama oldum sonuçta. çocukluğumdan beri hep bayanlara ilgi duydum, hep onlarla arkadaşlık kurdum etrafımdaki alaycı bakışlara aldırmadan. normal olmadığımın farkındayım, anormallik benim suçum değil. hem ne var bir erkek bir bayandan hoşlanıyorsa? dünyanın sonu değil ya?
31 çektiğim için yediğim dayak geliyor aklıma, "playboy mu olacaksın başımıza" dediği babamın. evden kaçtığım, kerhaneye gittiğim geliyor aklıma. korkuyorum daha çok.
ama bu gün herşey bitecek, babamın karşısına çıkıp söyliyeceğim bu gerçeği. baba ben heteroseksüelim diyeceğim, ibne değilim diyeceğim. kızacak, dövecek, belki de evden kovacak. ama gözümü kararttım bu gün herşey bitecek. birazdan yan odaya gidip, babamı uyandırıp gerçekleri haykıracağım.
