bir zamanlar bendim. hangi kız beni ister ki derdim kendime. öz güven sıfır çekingenlik zirvedeydi. işin aslı sosyal fobi vardı bende. insan içine çıkmaya bile korkuyordum.
bizim sevimli kızlarımız erkeğin girişken olmasını beklediği için asla benden istenileni yerine getiremedim. kendimi dipsiz kuyulara atıp acı çektim. yetersiz hissediyordum.
umutsuz vakalar sözüm size. ben sosyal fobiyi yendim. artık çekingen biri de değilim. sosyal becerilerimi geliştirdim öz güvenim de yerine geldi. kaygı hissetmiyorum insanların arasında olmaktan. kızlarla iletişim kurabiliyorum. ve en tuhafı da muhabbetimden keyif alıyorlar. 4 sene önceki halimi hatırlıyorum da ben bazı şeyleri başarmışım.
sevgilim de oldu. gerçi kısa sürdü. kendisi ayrıldı benden bırak acı çekmeyi mutlu bile olmuştum. kendisine en azından denediği için teşekkür etmiştim. dostça ayrılıp yolumuza devam etmiştik.
şimdi kız arkadaş istemiyorum. kendi başıma iyiyim. bulamadığımdan değil yanlış olmasın. bulabiliyorum artık. işin özü cesaretteymiş. yapamamakla yapmamak arasında fark varmış.
kendini ezik sanan genç. bak buraya. ben başardıysam sen de başarırsın. kendine acımayı yorgan altında ağlamayı bırak. kızlar şöyle bu devir böyle gibi zırvalarla kendini kandırma. kendine karşı dürüst ol. eksiklerini gidermeye bak.
demek isterdim ama demeyeceğim. çünkü bana ne. sizin hayatınız. bana bir giren çıkan yok.
