tüm evren bir orkestra gibidir en küçüğünden en büyüğüne kadar ve bir sonu bitişi yoktur aynı çok güzel bir müziği dinlerken sonunu düşünmememiz gibi, bize öğretilen tüm bilgileri bir kenara koyarsak kainat evren sadece bir danstır, oyundur. ulaşmamız gereken bir yer yoktur şuan yaşadığımız ve gerçeklik zannettiğimiz ise sadece beynimizin ve eğitim sistemimizin bize dayattığı bir tür yalandır, aldatmacadır.
daha ne olduğumuzu bile anlamadan dört beş yaşlarında eğitim sistemine atılmış oluruz ana sınıfında, sonra birinci sınıfa geçeceksin derler, sonra iki üç dört beş derken hayatı fark etmeye başlarız bize sanki bir yarışın içindeymişiz gibi gelir ve bunun bir sonu varmış gibi görünür, sürekli o anı yakalamak için çalışırız para biriktiririz emeklilik hayalleri kurarız vs...
sonunda istediğimiz noktaya geliriz ama bir bakmışız ki aynı yerdeyiz ve değişen hiçbir şey yok, aldatılmışız yani büyük bir aldatmaca var, sürekli beklentiler içinde her şeyi kaçırmışız, kalan hayatımız ise 65 yaşından sonra huzur evinde çürüyerek geçiyor.
kendimizi hayat boyunca kandırıyoruz, hayatı sonu olan bir yolculuk zannediyoruz ve o sona vardığımızda hayat amacımızı gerçekleştireceğimizi sanıyoruz.
fakat tüm hayatımız boyunca asıl şeyi fark edemedik, hayat müzik eşliğinde bir eğlenceydi ve biz müzik çalarken parçaya eşlik etmeliydik dansa dahil olmalıydık.
