bir insanın sevgilisinin olması için diğer hiçbirine gerek yok.
örnek vereyim; bizim üniversitede arkadaş grubumuzda öyle alımlı tipler var ki. sevgililerini görseniz hem hödük, hem beş parasız, hem de mal değneği tipli adamlar. ruhunu seviyorum diyor bir de aramızda anlatırken. ruhunu ... diyemediğimiz için "ay çok şekersiniz." diyoruz. adam bunun evine yerleşti, yemeğini bile orada yiyor. bizim salak "gözleri çok hülyalı bakıyor" diyor. triplere bak!
demek ki başlıkta tasvir edilen erkeğin sosyolojik zekası gelişmemiştir, insanlardan kaçıyordur, reddedilme korkusu vardır vs. bilemeyiz. para değil yani tek mevzu. ne istediğini bilmeyen, mal mal dolaşan, sizin konuşmaktan çekindiğiniz o kadar 'hazır' kız var ki. tahmin bile edemezsiniz sayılarını.
ama o yaşa gelip de hiçbirine sahip değilse, ölsün artık. kendine yararı yok, gübre olarak doğaya faydası olur belki.
