genelde mutlu olduğum anlar yalnız başıma olduğum zamandır. fakat çocukluğuma dair hatırladığım en güzel anılardan biri şudur; 90'lı yılların sonu, babam, abim ve ben kırmızı kartalımızla elimizdeki deterjanları satmaya çalışıyorduk. (babam o sıralar dükkanlara ıvır zıvır satıyordu) arabanın içinde giderken neler konuştuk, nelere güldük, nasıl eğlendik hatırlamıyorum. ama o an mutlu olduğumu hatırlıyorum. büyük ihtimalle kış aylarıydı ve ben arabanın içinde mayışarak arabanın motor sesini ve kokusunu içime çekiyordum. gözümde canlandı resmen. *
