hiç unutmam bir 18 mart günü bu tayfayla çanakkale'ye gidiyoruz. öyle allah rızası için ölmüşlerin hatrına falan da değil baya da para almışlar. ama cimriliklerinden ve organizasyon konusundaki becerisizliklerinden dolayı 50 kişilik otobüse rahat 80 kişi sığdırdılar. koridora sandalye falan koydular. en sonunda ben yanımdaki kızla iki kişi rahat rahat * otururken tiz bir apla sesi "bazılarında hiç vicdan yok. kaç saattir iki kişi rahat rahat oturuyolar.sizde hiç mi allah rızası yok" diye çemkirmeye başladı. yanımıza bi kişi daha aldık mecburen. 3 kişi 2 kişilik koltuğa sığışmaya çalışıyoruz. ben koridor tarafında olduğum için k.çımın yarısı dışarıda kaldı ister istemez. kalktım hasta halimle otobüsün merdivenlerine oturdum 6 saatlik yolu merdivende gittim. yolculuğun ortalarında dev cüsseli bi kız üzerime bastı görmedi beni. ondan sonra o malum cümleyi söyledi: "hakkını helal et cınıım". sustum. içimden küfür ettim sadece. ondan sonra bu tiplerin yaşam felsefesini anladım.
