Genelde yaşadığım bir durumdur ya da histir,tanımlayamadım tam olarak.
Çok üzgün olduğum zamanlarda genellikle uykum gelir ya çok ağlamaktan ya da artık zihnen aşırı yorgun hissediyor oluşumdan ötürü, beynim beni uyumaya ikna eder bir şekilde.
Uyku ile uyanıklık arasında bir yerlerde,hani o bilincinizin tam olarak yerinde olmadığı anlar var ya, işte o anlarda derdimi unuturum ben mesela. Uyuyunca kısmen geçiyor,zihin düşünmeyi bıraktığı için. Uyanana kadar sürüyor bu, orası ayrı. Yeniden kendinize geldiğinizde hissettiğiniz o müthiş hüzün ve kaygı da cabası, insanı uyanır uyanmaz daha da beter ediyor.
Yani uzun lafı kısası uyku kısmen geçiriyor gibi bazı şeyleri.Tabi sizi üzen meseleler rüyalarınızda da size musallat olmadığı sürece.
