Ben de yaşadım bunu. Tek başıma atlatma sebebim yalnız olmam değil aslında. Etrafımda konuşmak isteyen yardımcı olmak isteyen vs bir sürü insan var. Fakat o kadar mutsuz ve karanlık duygular var ki. Konuşsan da değişmeyeceğini bilirsin. Kimse çare bulamaz sevdiğin birini kaybetmene.
Nasıl atlattım hatta atlattım mı bilmiyorum ama aklımı kaybetmeden 10 ayı geçirdim. Bazı günler deliriyorum galiba diye bile ağladım. Hala da korkuyorum. Ama bi şekilde hiçbir şey ilk gün ki ilk ay ki ilk 5 ay ki gibi değil. Her gün biraz daha tekrar dünyaya insanlara hayata odaklanıyorsun.
