2014 itibariyle başladı bu durum. pek kimseyle sohbet etmemekten konuşmamaktan bir sevgili yahut bir dost olmamasından konuşma gereksinimi duymadım. öncesinde sürekli gelişmeye çalışan bunun için kitap okuyan insanlarla konuşan tartışan biri iken gittikçe geri çekildim. ve sonunda çıkmaz sokağa geldim daha fazla çekileceğim yer kalmamıştı.
hala konuşmaya çalışsam bile bu durumdan muzdarip olduğum ortaya çıkar. aileniz dışında birilerinin de yanınızda olması çok güzel bir şeydir. size konuşmayı bile hatırlatır. bir zamanlar kaleminden hayaller şiirler öyküler çıkarken gün gelir konuşmayı unutursun.
