bikaç gün sonra gene gurbet yollarına düşücek olmanın, anneyi deli gibi özleyecek olmanın verdiği hüznün üstüne bi de bunu çizmiştir.. aşkolsun be yiğit..
(cam kenarinda, arkasi donuk, basi ellerinin arasinda oglan ve arkasindaki yasli annesi)
- yok bişeyim anne... rahat bırak beni..
- nen var oğlum demedim, nem var oğlum dedim... nem var havada...
- iyi, banane...
- şaka şaka nen var dediydim...
- bi şeyim yok anne....
- nem de var ama havada değil, gözlerinde...
- ..ühü...
- üzmüşler yine bitaneciğimi benim...
- üzdüler ya...
