verdiğimiz şehitlerin arasında kürt asıllı olanlar da vardı. sadece son olayda değil, birçok defa vardı. ama hepsini bu millet, kendi çocuğu olarak bağrına bastı.
şimdi;
bu ana-babalar, bu çocuk, dağa çıkmak yerine askerliği tercih ettiyse;
rum asıllı papa eftim, "ben türk dostu değil, türk oğlu türk eftim'im" diyorsa;
çanakkale'de şehit düşen alay tabibimiz yüzbaşı dimitroyati, "gavur, mavur der beni başka yere gömersiniz, beni sizlerden ayırmayın" diye vasiyet ediyorsa,
demek ki, ingiliz muhipleri tarafından "default" denen ve ırkçılık olarak gösterilmeye çalışılan duygu ve düşünce, ırka değil, millete özelmiş. bu da sadece genlerle değil, toplum yapısı ile ve ortak değerler sonucu ortaya çıkarmış.
demek ki neymiş, "türkler ırkçıdır" diyerek ayrımcılığın, ırkçılığın dik alasını yapmak olmazmış.
