yani 20 yıl bu şehirde yaşadıktan sonra, sevmediğimi hissediyordum. ardından 5 yıllık çanakkale maceramın ardından bursa hakkında özlem hissi gelip 1 hafta kaldıktan sonra geçiyordu. sonra bursa'ya döndüğümde ilk 1 ay allah belasını versin böyle şehirin havasında takılıyordum. sonra geçen şehreküstü metrosundan çıktım, altıparmak tarafına doğru bakıyordum. havada kapalı, o kadar müthiş bir manzara vardı ki, şehrin ruhunu tam o an hatırladım.
evet, saçma sapan yapılarla anasını siktiler, ama hala mudanya'da deniz havası, uludağın eteklerinde dağ havasını alıyorsun. nilüfer gayet yaşanacak bir düzeyde. ama tabi altıparmak ve çevresinin suriyeli istilasında olması can sıkıyor. sanki yavaş yavaş eski kozmopolitan havasını kaybetmiş gibi. ha birde görükle'de kendimi mülteci gibi hissediyorum. çok değişik bir ortamı var. yine de bugün bursa övgüsü yapmak istedim. dinlediğiniz için tşk.
