Saf ve iyi niyetli tertemiz yetiştirilmiş bir kızdır, günümüzde erkekler aşktan ilk dayaklarını 17-18-19 yaşlarında yiyorlar, daha sonra akıllanıyoruz.
içimizde bir ilişkiye başlarken yarın öbür gün ayrılacağız zaten bas geç, kullanabildiğin kadar kullan, etinden, sütünden, götünden faydalan bunları yaparken kıza kendini kullandırtma, pahalı hediyeler alma, gereksiz romantik yemeklere çıkarma, fedakarlık hiç yapma diye kendimize telkin ediyoruz, neden mi çünkü kızlar kendilerine köpek muamelesi yapılmasından hoşnut oluyor, değersiz hissettikçe, karşılarındaki erkeğe ulaşamadıkça o erkeği taparcasına seviyorlar.
Gözler dayak yediği, aldatıldığı halde sevgilisine köle olan kızları gördü.
Bu hanımlar bu muameleden hoşnutsa benim saf erkek kardeşlerim neden bunlardan birine değer versin, günümüzdeki kızların içi şeytanlaşmış. Sevgiliyi yanlarında çanta, süs eşyası, diğer kızlara üstünlük kurulabilecek bir şey olarak görüyor; o erkek tarafından kalbi kırıldığında o erkeği düşünüp ağlayan serdar ortaç ve pop kültür bağımlısı bir yaratık için ben neden emek vereyim?
