mevcut sanayisi ya da bilinçsiz sahil kenarı işletmeleri sayesinde resmen bok akan, asla yüzülemeyecek olsa da denize sahip memleket insanlarının tu kaka ettikleri şehir. sanırsın ki her gün sahil kenarında bir yere oturup kahvaltı ediyorlar, laptop'larıyla iş toplantılarına katılıyorlar falan. herbiri sanki bana denizkızı. "denizsiz yaşayamıyorum" diyorlar, sorsan yüzme de bilmez mal.
belki de olay bakmak/görmek dengesinde gizli. sen "öküz" gibi bakarsan tabi ki göremezsin, biz görüyoruz ama.
sonbaharda kumrular'ı boydan boya kaplayan yaprakları haşır huşur ede ede yürümeyi sevdik biz. kışın dikmen yokuşlarından ev yapımı kızaklarımızla kaymayı sevdik, bahar geldiğinde anıttepe'nin bahçeli'nin sokaklarında arkadaşlarla gezmeyi tozmayı sevdik, yazın ise...ee...tamam yazın hakkaten sıkıcı oluyor eyvallah.
