Geceleri tavana gözlerimi dikip tavanı seyretmeyi değil de yastığa başımı koyar koymaz uyumayı, sabahları huzurla uyanmayı özledim.
insanlara yalandan değil de içtenliğimle sahiden güldüğüm o günleri özledim.
Gönülden inanmayı, sevmeyi özledim.
Çevreme mutluyum imajı saçmayı değil de gerçekten mutlu olduğum o günlerimi özledim.
insanlara korkarak mesafeli yaklaşmak yerine hiç korkmadan inanmayı, güvenmeyi, sevmeyi özledim.
Dert çekmeyi, çare aramayı düşünmeyi değil de hiçbir şeyi umursamadığım o günleri, huzurumu özledim.
Özledim inan ki çok özledim ama seni değil ben, beni özledim.
Benliğimi özledim hem de ne çok özledim.
