Neler neler yazılmış ne hikayeler var belki de bu uğurda unutulmaya yüz tutmuş. Hatta unutulmuş. Üzerinden zaman geçtikçe geçiyor hiç aldırış etmeden. Zaten kimse kıymetini bilemedi var olan ya da varolduğunu düşündüğüm güzelliklerin. Geriye koca bir boşluk, boşluğun içi kül doldu. Ah ne yangınlar neleri neleri öldürdü.
Yıllar önce yaşadıklarım kazıdıkça beynimi de götürüyor öyle kazınmış. Ama çok çabaladım, çok yol katettim. Çoğunlukla göstermedim. Üzülecek çok şeyim vardı. Belki de umursamaz olsaydım mutlu olacak bir sürü şey vardı. Bu çelişkiler içinde kendimle çelişmeye başladım. Sonunda ne oldu kendimi buldum. Yapmayı sevdiğim şeyleri yaptım, başka zor bir çok karar aldım, hayatımı değiştiren. Bir güzellikten vazgeçsen de başka bir güzellik çıkıyor karşına. Aklın ötekinde kalmasın.
Aşık olan adam başka birine aşık oluyor, olabiliyor. Ne kadar üzdüğünü hatırlamadan hayatına devam edebiliyor bir noktadan sonra. Normali de bu galiba.
Bu hikayeden sonrasını tamamen karşına çıkacaklar belirliyor. Her şey bu kadar şans işte. Aradığın şeyi biliyorsan bulması daha zor. Aramayı bırak şansını bul.
