çalışmayı sadece eve para getirmekten ibaret gören bir düşünce yapısının tezahürü elbette bu başlık. ücret bir iş/meslek sahibi olmanın en geçerli nedenlerinden biridir elbette ama asla tek nedeni olamaz. ki söz konusu bir kadınsa, ekonomik bağımsızlığı kazandığı ücretin miktarından çok önce gelmelidir.
çalışmak bir insanın hayatta, kendini gerçekleştirebileceği, üretebileceği, yenileyebileceği en özel çabasıdır fikrimce. bir kadın kendisinin ve çocuklarının geleceğini henüz imkanları dahilindeyken, çok sevmiş güvenmiş dahi olsa evlendiği, beraber olduğu bir insanın inisiyatifine ve merhametine nasıl teslim eder anlayamam hiç. en başta erkeği büyük bir baskı altına alan bu durum çok fatalist fikrimce. özellikle büyük şehirlerde, hemen her konuda ve durumda yalnız yaşamak zorunda kalan veya yalnız hisseden insanlar, kendine bile bu denli güvenemezken bir başkasının, hem de sevdiği bir insanın bu denli ''koşulsuz'' güveni enteresan geliyor bana.
en başta kulağa hoş geliyordur eminim; '' eşim çalışmamı istemiyor, ihtiyacımız yok, Evinin kadını olmanı istiyorum.'' aman ne romantik! sonrası malum desperete housewives!