spikerin gereksiz heyecanı ile pozisyonların örtüşmediği maçtır. roberto carlos'un ara ara gelen bindirmelerinde, spiker öyle bir bagirdi ki; radyodan dinleyen biri olsa kaleci ile karsı karsıya kaldı sanır.
biliyorum kimse bana : "ne olur gel, lütfen melancım bu maçı izle" demedi. ama sportif ruhtan anlayan arkadaşlar bana hak verecektir; böyle maçlar kaçmaz. lakin ne rezalet bir karşılaşma idi ya? herhalde maçtan önce iki takım birbiri ile anlaşsa, paralar verilse, bir maç böyle tamamlanamazdı.
fenerbahçe için maçın en iyisi -demeye dilim varmasa da- maldonado idi. şimdi bazı arkadaşlar çok koştu, çok çalıştı ve azimliydi diye guiza diyebilirler lakin adam önce kendi işi olan golcülükten çok çok uzaktı...
ilk heyecanlandıran şut denemesinin 74. dakikada selçuk'tan gelmesi zaten maçın kalitesinin ortaya koyuyordu.
yazımı spikerin muhteşem vecizesi ile bitirmek istiyorum;
aziz yıldırım takımdan gol beklemiyor; galibiyet bekliyor.
