bu akşam 3. yılım için yapacağım halde gözlerimin dolmasını, içimdeki burukluğu yıkamadığım olaydır. hiç bu kadar kötü olmamıştım. günlerdir neredeyse yemeden içmeden kesildim... her gelişimde babamın saçlarına eklenen beyazları, annemin gelişimdeki sevincini ve gidişimdeki hüznünü gördükçe ayrı bir duygulanıyorum. kardeşimin büyümesini... zor, evet. ama artık hep böyle olacak. düşünmesi zor olsa bile bir gün onlar orda olmayacaklar, eksikliklerini hep arayacağım... bu entarimi de gözlerimden birkaç damla yaş süzülürken yazıyorum. zor... ne kadar çok yapsanız da zor. her ne kadar 1.5 ayda bir 1-3 haftalık tatiller olsa da yaz tatili gibi uzun tatillerde alışıyorsun evine, ailene daha bir bağlanıyorsun. oraya gidince iyi hissedeceğimi bildiğim halde...
