Ne yazık ki artık pek yapamıyorum. Sebebi zamanında yapılan hatalarla çıkarılan derslerdir. Görmezden geldiğim şeyler fazlasıyla canımı yaktı.
Karşımdaki kişiyi tanımak artık eskisi kadar zor ve zaman alan bir şey değil.
Bu güzel huyum yalnızlığıma sebeptir. Yoksa kötü mü demeliyim?
