bir iş bir de eş bulup sonra kendini dünyanın efendisi zannede zannede yaşamını sürdüren cinsin gülünç iddiası. kadınların çilesi doğdukları andan itibaren başlıyor. hem psikolojik hem biyolojik bir dünya sıkıntı, acı, zahmet... Kısıtlanmalar, yaftalanmalar, mal mülk zannedilip bir kalıba sokulma çabaları, hakkında herkesin bilhassa erkek milletinin ağzına geleni söyleme hakkı bulunduğunu zannetmesi... he he abartıyor kadınlar doğum sancısını. her şeyi abartıyorlar zaten. sen bi sabah uyanıp işe gittiğin akşam gelip tv karşısına kurulup yellene yellene horuldadığın için kralsın; ama kadın regl döngüsünü de abartıyor, doğum sancısını da abartıyor, ev çekip çevirmeyi de abartıyor, iş yaşamında namusuyla ayakta kalma çabasını da abartıyor, çocuk büyütmeyi de abartıyor, kendisi hakkında ahkam kesen ucuz tiplerden tiksinmişliğini de abartıyor, her şeyi abartıyor kadınlar aynen. yazık bu erkeklere ya ne zor hayatları var. canım.
