cem ve ailesinin, necla'nın onlara yaptıklarından sonra yine de, ali rıza bey'lere gidip, necla'yı isteyecekleri haberi üzerine, hayriye hanımın verdiği tepki;
"işte gelirsiniz böyle, o kadar lafı söylemeden önce düşüneceklerdi. şimdi yüz yüze bakıcaz" gibi bir şey.
bu mudur yani hayire hanım?
senin kızının onlara yaptıklarından sonra hala nasıl yüzyüze bakabiliyorsun peki? kızın onca şey yaşamış ve yaşatmış o adamlara. sen hala "bize hangi hakla böyle böyle derler, pislikler" modundasın. adamlar olmayan bir şey mi söyledi? iftira mı attılar kızına?
bir anne karakteri neden bu kadar moron ve tripli olmak zorundadır ki?
ve bu dizide şu durum daha da bi ayyuka çıkmıştır; "seven sikilir, siken sevilir."
daha önce necla'dan hayatının kazığını yemiş cem, hala necla'nın peşinden kuçu kuçu gibi koşmaktadır, "necla lütfen beni bırakma" sözleri sarfetmektedir. necla ise, cem'in anne ve babası yüzünden triplere binmektedir. cem'i reddetmeye kadar getirmiştir, "ay hiç çekemem" moduna girmiştir. onca şeyden sonra hala peşinden koşulan kızıdır.
kızım izin ver de o insanlar sana biraz tavır alsınlar; "ah canım benim, iyi ki boynuzladın oğlumuzu" diye boynuna mı sarılacaklardı?
son sözüm sana cem; aklını başına topla!
tanım: artık ağlatan değil, üzen değil, tamamiyle insanı sinir küpüne çeviren bir dizi haline gelmiştir. karakterlerin hepsi kendi çaplarında az veya çok saçmalamaya başlamışlardır.
