Sadece behlül-bihter sahnelerini büyülenmiş gibi, kendime işkence ederek izliyorum. Kendimi Hem Bihter'in cesaretinde hem Behlül'ün korkaklığında görüyorum;Bihter'in gözükpekliğiyle gururlanırken Behlül'ün ikiyüzlülüğünü iliklerime kadar tekrar yaşıyorum, Adnan beye hem acıyor hem ondan nefret ediyorum, bir Bihter olup öl artık diye haykırıyorum bir Behlül olup işe yaramazlığımdan, ihanetimden tiksiniyorum...
