annenin hem de misafir gelecegi gün bütün yemek islerini sana birakmasiyla afalladigin an."ben senin gibiyken kucagimda sen kocamandin, sen bi kek yapamiyon daha!" diye azarlamasiyla saatlerce mal gibi dolasmana sebep olan an. **
okula devam etmenin de etkisiyle 21 yasinda kendini hala 17 yasindaymis da lisedeymis gibi hissederken, yolda liselileri gorup aslinda onlara hasretle bakip yanindakilere "bunlarinki de hayat mi? üniversitede basliyor hayat, lise ancak iskence, su formalara bak..." derken, icinden avaz avaz "o formayi istiyorum, o kravati daa" diye haykirdigin an.
Bir de tam bunun üstüne ayni gün liseden bir arkadasinla karsilasip, yanindaki 3 yasina gelmis cocugunu gorup icinden kocaman bir "ohaaa" cektigin an. o inanamama ani... bir yandan onlarin hata yaptigini, cok erken oldugunu düsünürken derinlerde bir seylere gec kalma korkusunu hissettigin an...
