yazdıkça yalnızlaşıyorum,
tuhaf,kapalı ve öfkeli
karanlık türküsü içimde.
derin bir öfkeyken her koklayışım,
hasrettir benim buram buram.
kazandıkça keybediyorum,
bir seher vakti gibi çıplağım
her dönüşüm içten ve gerçekçi
yeter ki vurulayım sana
hiç bir kaybetmeyi düşünmeden.
seni sana soruyorum,bir sen düşlüyorum,
alıyorum elime kalemi,seni senden bağımsız çiziyorum.
senin olmadığın bir sen.
olsun böyle de güzelsin
ve ben her seni çizdiğimde
yalnızlaşıyorum...
