intihar eden veya etmeyi düşünen bir insanın hayatı kötü olmak zorunda değil. Kendini sevmemesi yeterlidir. Çünkü insanın kendi varlığından kaçmasının tek yolu intihardır.
intihar düşüncesi ölümü kendi elleriyle sağlam bir vücuda getiren insanı düşününce başlıyor. Bazı şeyleri yaşamadan intihar kararı almak sanırım en büyük hatalardan biri. insanın bakış açısı, tecrübeleriyle inanılmaz şekilde değişebiliyor. Genelde lise çağlarında olan öğrencilere, daha da küçük olan çocuklara bunları anlatmak ve anlamalarını sağlamak gerçekten çok zordur. Etrafımızda da depresifliğe iten, insanı değersiz hissettiren o kadar çok uyarıcı var ki.
Günümüz sorunları, getirileri, sorumlulukları elbette yıpratıyor. Ama bu başvurulacak ilk çözüm değil. Ruhsuz ruhsuz gez, ne olacak. Bir önemi yok, o yüzden intiharın da bir önemi yok. Yaşamaktan daha külfet bir iş, zor bir iş. Daha da anlamsız bir iş. Önemli değil. Ama bu hayata gelmenin şansı, o DNA'nın seni ortaya çıkarması, bir güzellik. Belki anlamlıdır bile. Kim bilir o hiç doğamayanlar ne yapıyor? Niyeyse biz onlar gibi olmak istiyoruz. Devam et.
