üniversitede ilk senem. hatta ilk ayım. ders arası olmuş öğrenci işlerinin önündeki banka oturmuşum. kimseyi tanımıyorum. can sıkıntısından ve etrafta kimse yok diye "yoğurt koydum dolaba" türküsünü söylemeye başladım. söyledikçe gaza geliyorum, sesimi artırıyorum. "vay" denilen bölümlerde veeaayyyh falan diyorum.
birden öğrenci işlerinin kapısı lap diye açıldı. içeriden iri yarı, çatık kaşlı bir abla elleri belinde dışarı çıktı. kim söylüyor bunu dedi. aha dedim üniversitenin ilk dayağı geliyor. hem de öğrenci işlerinden. biraz çekinerek ben söylüyorum dedim. kadının yüzü yumuşadı. ne güzel söylüyorsun devam devam dedi. ben azar beklerken bunu söyleyince iyice afalladım. hayırlı işler deyip uzaklaştım!
