Ağladım. Özlemimden ağladım. Dönmek istedim o mutlu tasasız günlere.
25 sene olmuş taşınalı. Çocukluğum geçeli 25 koca yıl, çeyrek asır...
Özgül pastanesi hala köşede, hala aynı tabelasıyla duruyor. Ne güzel ekler pastaları vardı. Hala güzel midir acaba?
Atilla arcan'ın kırtasiye inin karşısındaki, notalı korkuluklu evini yıkmışlar, yerine beyaz bir apartman dikmişler.
O kırtasiyeye renkli elişi kağıdı, makas, 0.5 uç almaya gelmişken, belki atilla arcan'ı görürüz diye yolu uzatıp geçerdik o evin önünden.
Önündeki süs havuzunda kırmızı balıkları olan binanın havuzuna toprak koyup küçük ağaçlar dikmişler. Bayat Ekmek atardık o kırmızı balıklara parka giderken.
Sarı binanın Giriş katındaki kütüphane hala açıktır herhalde. O zaman tuhaf gelmiyordu da, evin giriş katında kütüphanenin işi ne?
Özledim, ağladım. Dönmek istedim o tasasız mutlu günlere.
