trafik cezasını yatırmak için, ilgili devlet kurumundayız. bina büyük ve farklı devlet daireleri var içinde, danışman türü bir andavala, nereye gitmemiz gerektiğini soruyoruz ve tipik bir devlet memuru öküzlüğüyle bizi cevaplıyor. aslında cevaplamıyor ya, neyse. önceki aşamaları halledip, son iş için vezneye gidiyoruz ve memurla geçen muhabbet;
- parayı buraya ödüyoruz değil mi?
+ (neşeli bir şekilde)evet evet, sen bu kuyruğa bakma. bir iş için üç kişi bekliyorlar.
(neşeli bir memur görünce şaşırdık tabii. önümüzdekilerin işi bitti ve sıra bize geldi, plakayı söyledik ve borcu bekliyoruz. 115 ytl ama erken ödeme indirimi var 25 %.
- ohoo, bunun borcu almış başını gitmiş. niye ödemediniz bunu daha önce evladım?
+ (içten bir hassktir çekerek) şey ama borcu yoktu ki, hem bu ceza da yeni, bir hafta bile olmadı.
- sen öyle diyorsun da, burada 376 lira 35 kuruş diyor borcuna.
+ (yutkunma efekti) ama nasıl olur ya?!
- eheh şaka yaptım, 87 lira 75 kuruş.
+ (şükür) yalnız iyiydi, küsüratlı bir şey deyince hakikaten inandım bir an.
- küsüratlı sayı verince inandırıcı oluyor zaten, tecrübeyle sabit *
devlet dairelerinde böyle neşeli, insanın hayat enerjisini bitirmeyen, karşısındakini insan yerine koyan güzel insanların olduğunu bilmek ne güzel. her ne kadar istisna olsalar da...
