Hani boyle dolup tasarsin, anlatacak bir suru sey birikir aklinda. Sonra ise koyulursun da yazilmaz ya kelimeler. Takilir kalir bir yerlerde. En muhtac oldugun bir zamanda oynamaz parmaklar, acilmaz agiz.
Yalniz oldugunu hissettigin geceler olur. Fakat sart degildir yalnizlik. Baska bir kadinin yaninda yatiyorken bile ozlersin ya. Aradan zaman gecse de takilip kalir icinde bir yerlerde. Yollari dusunursun ona cikan. Once sorarsin ama kendine, o nerede?
Peki ya cevap seni mutlu eder mi? Hangisi daha kotudur acaba. Cevabi bilmemek mi yoksa ogrendigin cevabin seni ozlemlere itmesi mi.
Ozlem, parca parca kalir mekanlarda. Mesela anitkabirde, izmirin isgalini anlatan bir tablonun onunde aglayan gozlerini hatirlarsin. Bir aksam skype konusmasinda yaptigin bir espriye attigi sen kahkahalari ozlersin. Asti'de, otobusten inip sana dogru yurumesini ozlersin mesela. Ya da sol koluna yatmisken sana dikip baktigi iri gozlerini, capkinca gulumseyen dudaklarini. Kucagina yattiginda omuzlarini kavrayan kollarini.
Kavusma garantili ozlemleri ozlersin en cok. Mesela bir hafta sonra bulusacagini bilerek ozlerdim bir zamanlar. Simdi bir daha gorup gormeyecegimi bilerek ozluyorum.
Gelip gecmiyor ozlem. Delip geciyor.
ozlemini anlattigin kelimeler kafa yapiyor. Ozlem, yasamin vazgecilmezi olarak geliyor bana. Bir kadinin yukledigi bir yuk, sirtima. Cografyalari asan, zamani durduran bir sey bu ozlem.
Benim gibi materyalist bir insan icin cok zor bu ozlem meselesi. Yardim isteyecek bir tanri bile yok su dunyada. Yardim edebilecek tek insan o.
Gecer birkac saate biliyorum. Hayatima donerim birazdan. Kpss testlerime ve kitaplarima. Yeni edindigim arkadaslarima. Umutlarima. icinden onu zorla cekip almak zorunda kaldigim hayallerime.
En cok koyan da bir gun geliyor ve artik aramaya, mesaj atmaya ve hatta ozlemeye bile hakkin olmuyor. Kanunsuz bir duygu su ozlem. Yasaklarin en buyugu. Dusunsene yillarini geciriyorsun bir insanla ve farkinda degilsin bir gunun son gununuz olacagini. Bir gun sana son kez askim diyecegini. Son kez sana gulumseyecegini bilmiyorsun mesela bir gun. Cok aci bir sey bu.
geceleri zor oluyor iste. Bir sarki dinliyorsun mesela, birazdan hissedeceklerinden habersiz. Hucum ediyor duygular. Agliyorsun, diziyorsun keskeleri ama etkisiz. Kendimize karsi ne kadar caresisiz aslinda. Kendimize karsi ne kadar yumusaktir karnimiz. Unutabilmek ne buyuk hediye insana. Benim gibi fotografik hafizali insanlara cok zor bu ozleme mevzusu.
Ne kadar cok sey hatirlatiyor onu bana. Ne kadar cok dusundum onu bu gun. Sigara ustune sigara yaktim. Ustum basim les gibi kokuyor.
iy geceler herkese. Benim bu gecem iyi olmayacak gibi.
