Ufuk yoksa gerçekten küçüktür. Ufuktan ziyade küçük yerlerde genelde okumamış tarım ya da ticaretle uğraşan, emekli, öğrenci, memurlar kaldığı için kabuğu kıramıyorsun. Küçük olup da yaşanılası yerler yok mu? Var.
Genelde batıda iki büyük şehirde bir de batıda hem küçük geri hem de ileri diyebileceğim yerlerde de kaldım. Bir bakıma ne arıyorsan onu buluyorsun. Bulamıyorsan da yaşanmaz oluyor. Mesela istanbul'dan geldiğini duyunca hemen taşradaki insanın gözü açılıyor. Sana sorular sormaya başlıyor. Sanıyor ki istanbul sadece ya camilerden ya da magazin dünyasının döndüğü yerlerden ibaret. O kişiye eğitim, kültür, sanat, tiyatro, iş, koşuşturmaca, doğa, turizm dediğinde umursamıyor.
Bazen küçük bir yerleşim yerine gidiyorsun bakıyorsun pırıl pırıl. insanların yüzü gülüyor. Çalışıyorlar, karamsarlık yok. Kültür sanat da var. Okuma oranı yüksek. Mimari boğmuyor. Diyorsun bazen her şeyi bırak yerleş buraya diye.
Bazen de aklım hayalim almıyor. Okulun, yurdun, sosyal imkanların, kütüphanenin, tiyatronun, doğanın, yeşilin olmadığı yerleri gördükçe bir an önce uzaklaşmak istiyorsun. Hayat ne büyükşehirlerde ne küçük yerlerde. Eğer bir yeri seviyorsan bir de güzelleştirmeye çalışıyorsan orası dünyanın en güzel yeri.
