Çocukluğum. Belki de kaybettiğimi en çok hatırladığım şey çocukluğum.
Çamurda oynayan bir çocuk görsem kendi çocukluğumu da yanına koyup üstünü kirletmeye korkma çocuksun kimse seni kınamaz diyorum. Çocuksun Elin çamurla kirlensin büyüyünce kimsenin hakkıyla kirlenmesin diyorum.
Çocukluğumu sokakta top oynayan çocukların arasına katıp kıyasıya hayali üst direğin boyu konusunda kavga ettiriyorum.
Kısacası çocukları gördükçe neleri kaybettiğimi daha net anlıyorum.
