bir zamanlar bir güzel vardı... beni mest eden... her gördüğümde yüreğimin hızla çarptığı, tutkuyla parmaklarımı sıktığım bir güzel... aynı belediye arabasıyla yolculuk yapıyorduk. hergün onu görmek ona yakın olmak saadetlerin en güzeliydi... nihayet aynı binada farklı okullarda çalışmaya başladık. ve o bana geldi. satranç öğrenmek istediğini yardımcı olup olamayacağımı sordu. körün istediği bir göz allah vermiş iki göz... balıklamasına atladım. ona yakın olmak onun nefesini duymak hatta zaman zaman ellerine o bembeyaz zarif ellerine dokunmak bile mümkün olacaktı..
ama gördüm ki ilk okul birinci sınıf öğrenci zekası bile yok! o güzellik bir oyuncaktan farksız.. bir barby bebek sadece! keşke tanışmasaydık da o güzellik hayalimde bir ömür sürseydi... yazık!
