yukarıda sayılan ayrımların da pekala farkındadırlar. şöyle ki;
1.ezan-davul ayrımı: ezan, vaktin geldiğini haber verir. davul ise vaktin yaklaşmakta olduğunu, ezana kadar kalkıp sahur edilmesini hatırlatır, uyarır.
2.ekmek parası-fırsatçılık ayrımı: kimseye gecenin bir yarısı babasının hayrına davul çalması telkin edilemez. bunun yazı var kışı var. ancak şu yapılabilir, davul çalacak kişiler önceden tespit edilir, kayıt altına alınır, ücret vermenin mecburi olmadığı halka duyurulur vs. bu şekilde, ilgili belediye sınırları içerisinde yetkisi olmayan kişiler bu geliri elde edemezler. fırsatçılar saf dışı kalır, görev alanlar ekmek parası kazanır. ayrıca yeryüzünde kimi geleneklerin yaşatılması için bütçe ayıran tek ülke biz değiliz. japonyayı bir düşünün!
3.insan hakları-hoşgörü ayrımı: işte bu mesele çetrefilli. hakikaten ben de bu geleneği önemsemesem bu insan haklarına aykırıdır diyebilirim. ancak bir başkası çıkıp benzer seviyede gelenekleri hatırlatarak hepsini kanunen yasaklatırsa ne olacak? kendi geleneklerini bire kadar kırıp yasaklayan ilk devlet biz oluruz sanırım. mesela ispanya'da kim, çocuğumun psikolojisi bozulluyor diyerek boğa dövüşlerini, meşhur koşuyu yasaklatabiliyor? o faaliyetlerin yapıldığı yerde oturan insanları bir düşünün.
4.islam'ın emirleri-bid'at: davulun islam emri olmadığı, sadece kültürel miras olarak ele alınması gerektiği defalarca referans olarak verilmesine rağmen bu haksız iddiaya cevap vermek zorunda kalmak hakikaten can acıtıyor. okumadan mı salvo yapılıyor nedir?
5.alarmlı saat-davul:yine burada hiç kimse alarmlı saatle uyanamıyorum, ille de davul isterim demedi. bilakis, alarmlı saat davula göre daha başarılı bir şekilde uyandırma fonksiyonu görüyor. mesele, davul geleneğinin, ramazan manilerinin yaşatılması meselesi. binlerye yıllık kültürümüzden gelen mirasımızı gelecek nesillere aktarma derdidir. takdir edersiniz ki alarmlı saat bu işlevi yerine getiremez.
6.ve en nihayetinde 21. yy. - alarmlı saatlerin icadına kadar geçen süredeki insanlık tarihi:
