Bedenim ve zihnim eskisinden daha yorgun artik. Bilmiyorum belki büyümeye başlamak zor geliyor. 23 yasindayim ve onceleri cocuklugumu ozlemedigimi dusunurdum, o yillarin cok sıkıcı gectigini dusunurdum ama simdi tarifi zor bir ozlem var bende. Büyüyor olmayi içselleştiremiyorum. herkes maddi ya da manevi bir beklenti icinde gibi geliyor. Cocukken hayat karsiliksizdi ve cikar yoktu. Simdi ben de masumiyetimi yitiriyorum.
Cogu zaman soyledigim sozler veya davranislarim icin pisman oluyorum. Suclu hissediyorum. Aslinda dert edindigim konu karsidaki kisinin umrunda degilken ben neden her seyi detaylica dusunup kendimi sucluyorum bunu bilmiyorum. Sanirim hic bilmeyecegim.
