yıllar öncesinde lisede şiir dinletisi yapacaktık..hepimiz hevesli gençleriz elbet..yeni fikirler, sürekli değişik bir şeyler yapma isteği var içimizde..duvarlara şairlerin fotograflarını asmışız..müdür içeri girdi kontrol etmek için..yavaşça yaklaştım organizatör olarak: "hocam bir şey daha düşünüyoruz...hani böyle fax kağıtları sarksa tavandan üstünde de kalın kalemlerle şiirler yazsa, çok hoş olmaz mı" **
karşılığında gelen cümle: " fax makinasını nereyee kocaanız çıçığımm"
o gün bugündür hala hayatın anlamını sorguluyorm...
