...Kitaba başladığımda Baba;-nın resmi ziyaretler için kullandığı uçağındaydım.. Bir yerlere gidiliyordu..
Üstelik uçuşumuz bir gidiş bir dönüş değildi.. Program gereği oradan buraya, buradan oraya zıplamamız gerektiğinden yığınla uçuşumuz vardı.. Uçak koltukları da okumak için bire birdi..
iki yüz küsur yolcusu olan uçağın okumuş yazmış takımından pek çoğu benim gibi yapmıştı tercihini..
Okumaya çalışıyorum ama.. Ölüyorum zorlamaktan, satırlar bir türlü gitmiyor..
Ondan fazla deneğin elinde Orhan Pamuk;un kitabı vardı ve herkes aynı acıyı çekiyordu..
;Uçakta benden başka, okuduğu kitabı anlamaktan aciz başka biri daha var mı?; diye merak ettiğimden çevreyi sorgulamaya başladım..
Yakın çevremde kendi kendime bir soruşturma başlattım.. Kitabı sonuna kadar okuyan var mı diye..
Sonuç enteresandır..
Kitabın otuz sayfası, bilemedin kırk sayfası okunuyordu.. Ondan sonra da ;Çakmışım romanına..; denip bir yana atılıyordu..
Rekor Ankara;dan gazeteci bir arkadaşa aittir.. Orhan Pamuk romanından tam kırk sekiz sayfayı okumayı başarmıştı..
Hep birlikte ;Orhan Pamuk kitapları okunmaz, elde taşınarak teşhir edilir.. ; tezi üzerinde tartışıyorduk ki ...
masumiyet müzesi bu ayardan sonra belini doğrultamaz ben söyleyeyim, kilit vurulur o müzeye...
