bir insan uyurken en masumdur. bir bebek de ağzından salyalar çıkarır gaz çıkartır ama biz ondan tiksinmeyiz. çünkü biliriz ki o zaten masumdur iyidir güldür. ama sevgili olunca ağzından salyası aktığında aklımıza gelen ay ne iğrençç değil de var olan iyi'den uzak kötü'ye yakın özellikleridir.
sevgilimi uyurken izlemiştim, bir otobüs yolcuğunda omzumda sızmış kalmıştı. sadece izlemiştim. ağzı açık uyuması ya da diğer iğrenç olma potansiyeli şeyler umrumda olmamıştı. insan güvendiği insanın yanında uyur demiştim, mutluydum. gün geldi bildiğin öküzsel/ineksel davranışları yapmaya başladı. kırdı yaraladı yıktı. ardından aklıma gelen görüntü o zaman da aynı olan ancak aklıma geldiğinde artık "iğrenç" olan hali oldu. eski sevgilimin uyur görüntüsünden tiksiniyorum. çünkü o iyi değilmiş zannetitğim kadar. kimse iyi değildir zaten umulan kadar da, o her haliyle kabullenilmeyi hak edecek kadar iyi değilmiş.
