ben hayatımda iki kadını gerçekten sevdim. birisinden hala şüpheliyim. diğerlerinden sadece hoşlandım, vakit geçirdim, gönül eğlendirdim.
birincisi toy zamanlarımdı. 3-4 yıl önce evlilik fotoğaflarını gördüğümde başımdan aşağı kaynar sular döküldü, 1 haftaya geçti. arada aklıma gelmesini, bazı şiirlerde ve şarkılarda onu anımsamamı ve rüyalarıma girmesini saymıyorum.
çoğu insanın çocuk ev, iş, araba sahibi olduğu yaşa geldim. 2-3 hafta önce de diğer kadının nişanlandığını kendi ağzından bir gece vakti öğrendim. başımdan aşağı sıcak sular döküldü bu sefer. iş, güç, sorumluluklar derken 2-3 gün sonra geçti. arada aklıma gelmesini, bazı şiirlerde ve şarkılarda onu anımsamamı ve rüyalarıma girmesini saymıyorum.
bazen gerçekten işin, gücün, saygınlığın, paranın; sevgisiz hiçbir anlam ifade etmediğini daha iyi anlıyorum. belki de bu saatte uyumak yerine bir duble daha bir şeyler içmeme sebep olan şeydir bu. ve şunu anladım ki, gerçekten benden bir bok olmaz. belki zengin olurum, belki yüzlerce insanın imrendği şeylere sahip olurum, belki binlerce insanın kıskanacağı bir hayatım olabilir, ama kendim bunlardan asla tatmin olmayacağım sanırım.
