çığlık atmak, ağlamaktan daha kolay,
dışarıya bağırıken, çok çegingen oluyorum.
insanlarla dolu bir oda da, kendimi çok yalnız hissediyorum.
yalnızım, beni kimse duymuyor.
yalnızlık benim yaşam tarzım,
ama benim istediğim bir şey değil, biliyorsun,
hiç bir şey yapamazsın.
yalnızlık benim duyduğum şey.
neden yalnız olduğumu anlamak ise gerçekten de çok zor?
eğer kalbime bakarsan göreceksin.
daha iyi bir şeyler olmak için uğraşıyorum,
eğer, kalbime bakarsan hissediceksin.
hareketlerimi kısıtlıyorum,
eğer kalbime bakarsan, öğreneceksin.
sadece, yaşadığım dünyayı daha iyi bir hale sokmak için uğraşıyorum.
bunların hepsini yalnız yapıyorum.
aşağılara, çok aşağılara doğru gidiyorum.
öyle kayboldum ki, gidecek bir yerim bile yok.
duygularım var,
öyle duygular ki, hiç bilmemeyi tercih edersin.
bazı zamanlarda,
daha fazla çekemeyecekmişim gibi hissediyorum.
görünüyor ki, olaylar elimizde olmadan daha da büyüyor.
niye hiç birşey planladığım gibi gitmiyor?
lütfen söyler misin?
nasıl bütün bunlara 'anlıyorum' demeye cesaret ediyorsunuz?
size söylüyorum...
kimse bu durumda olamaz.
tümüyle yalnızım.
beni terk edin.
kimseyi gazaplı bir hale sokmak istemiyorum.
hiç bir zaman olmak istemediğiniz yerlerde yaşadım,
öyle yerler ki, bir dakika bile tahammül edemezsiniz.
öyle şeylerle karşılaştım ki, hiç bir zaman görmek istemezsiniz.
öyleyse size beni yargılama hakkını kim verebiliyor?
oturup, parçalanmakta olan dünyamızı seyrediyorum
yardım için haykırıyorum ama etrafımda kimse yok..
suicidal t.
