uefa finalinin oynanacağı gün seyirci olarak tribünlerde ya da türk takımı olarak sahada bulunma durumudur. ev sahibi sorunlu olunca özel bir anlam da bürünmüştür bu eylemde.
fenerliler, yaratılışları gereği kendilerini ligde 17+1 olarak görürler. gerek tribünlerdeki pankartlardan gerekse başkanlarının demeçlerinden rahat anlaşılır bu durum. çatlarlar kıskançlıklarından. bir türk takımının orada olması düşüncesi bile onlar için cehennem azabıdır. doğru ya yunan takımıdır galatasaray, doğru ya ermeni takımıdır beşiktaş!
kendi başkanları daha geçen sene şampiyonlar ligi için final oynamak istediklerini söylerken bu bir amaçtır. fakat gs başkanı uefa için aynı isteği belirttiğinde bu bir ütopyadır.
diğer futbol takımlarını adam yerine koymadıklarını belirtirler bu tavırlarıyla, gel gör ki başkanları geçen sene galatasaray'ı yenemedikleri için hayatlarında ilk kez gördükleri cl'deki çeyrek final başarısına rağmen teknik direktörlerini kovarlar. evet zico, volkan'ın elinden kaçan top yüzünden kovulmuştur. bu kadar eziksinizdir işte. rekabet değil kıskançlık, bir nevi çatırdama işaretleridir bu durum. gülerim şu hâlinize, galatasaray-beşiktaş finali denince tüylerinizin diken diken olmasına.
takım hâlinde bulunmanın zor fakat imkansız olmadığı bir durumdur o gün o sahada olmak. beşiktaş yeni transferleri ile göz doldurmakta, galatasaray ise 3 sene cl'deki final maçında oynamış 2 oyuncuyu kadrosuna katmıştır, şimdilik verim en önemli sorundur.
bir roberto carlos transferi ile 3 ay avaz avaz reklam yapan, bağıran fener tayfası neden kewell, baros transferleri için "onlar eskidi liverpool bilmem ne yedeğii" diye zırlamaktadır? bok atma çabasıdır bu. kendilerini tatmin etme yoludur bu.
o gün büyük bir başarı olur da beşiktaş orada olur. gs'li olmama rağmen çekerim bjk formasını gider desteklerim, siz anlayamazsınız bu duyguyu! siz o sırada ertesi günden itibaren "nasıl gölge düşürmeliyiz bu başarıya" diye kara kara düşünmeye başlarsınız.
