kampüs içinden geçerken bi havayla binmeyi düşünüyorsun. kapı açılıyor ve sen adımını atmak üzere ayağını kaldırıyorsun, henüz havadayken şoför beyler sağolsun gaza basıyor, kapı pıssst diye hızla kapanıyor, kendini son bir gayretle içeri atıyorsun ve bedenin eylemsizliğe yenik düşerek savruluyor.
o anda ne karizma, ne kızlar, ne benliğim ne de saçlarım...
yıkık ve bir o kadar sürüngen halimle bahtiyarım.
