''piçlerin çocukları olmaz. piçler, aşık oldukları kadınların kendilerini kurtaracaklarını düşünür. oysa hiçbir kadın dünyaya bir piçi kurtarmak için gelmemiştir. piçlere sır verilebilir. ölümleriyle son bulan sırdaşlıkları vardır. piçlerin cinsel hayatı düzensizdir.
piçlerin bedenleri ve akılları, diğer insanlarınkilerin aksine nasırlaşmaz. onların nasırlaşan tek yerleri ruhlarıdır. piçler sadece kendi aşklarına saygı duyarlar. en yakın dostlarının kadınlarına dil ve el uzatabilirler. bu durumda piç tabii ki suçlu, ancak piçlik meşrudur.
piçler düzensiz hayatlarında düzenli olarak içki içerler. belli sayıdaki kadehten sonra sarhoş olup sızarlar. sızdıkları yerin adı huzurdur. piçlerin babalarıyla olan ilişkileri mezar taşı kadar soğuk, yeni dökülmüş kan kadar sıcaktır. ''piçler insan öldüremedikleri, ağır suçlar işleyemedikleri, korkak ve hain oldukları için yaşadıkları yerleri zorunlu kalmadıkça terk edemezler. piçin davranış ve tercihlerini sadece bir başka piç kabul edilebilir olarak değerlendirir ve 'neden? ' diye sormaz. 'neden' sorusu piçliği yok eder.
''piçler açtı. piçler kirliydi. ter, toz ve çamur kokuyorlardı. üşüyorlardı. ama gülüyorlardı.''
bu dunyanın aslında cehennemin bekleme odası olduğunu anlamış kişilerdir. sıradan kişilerin yani sokakta yürüyenlerin aslında et yığını olduğunu bilmektir. bu nedenledir ki piçler insanları düşünmeden kullanır. çünkü göremeyen insanlar aslında cama defalarca vuran sinek gibidir. ölmeyi hakederler ama bunu bile beceremezler.
piçler zeki değildir. sadece cesur görünmek isterler. bir sigara için bir bar dolusu insanı düşünmeden öldürebilirler. bu umurlarında bile olmaz. çünkü onu yargılayacak başka bir piç yoktur.
piçler asla başka piçlerle takışmazlar. sınırları bilirler. sınırlarsa mahalle sınırlarını parçalara bölüp koruyan köpeklerinki gibidir. tek fark kendi bölgelerine işemek yerine kalp kırıkları doldururlar.
