Eski Ahit'teki 10 Emir ya da Yeni Ahit , Hristiyanlık , Yahudilik , islamiyet gibi sadece kitabın verdiği bilgileri mutlak kabul eden dogmacıların kendilerini ve atalarını inkarından öteye geçmeyen yine tutturamayacakları bahis niteliğindeki bir iddia. Kuran fanları her zaman ki gibi işi hristiyanlığa mağledip en son inen kitabın en doğru olduğunu ileri süreceklerdir. Oysa karşımızda insanların ve dataların , genlerin ve gen fenotiplerinin evrimi ve doğal seçilim içerisinde bir ayıklanma ve varoluşun birikim süreci yatmaktadır. Şöyle ki hiç bir gen başlangıç aşamasında eşeylendiği diğer genlerle aynı gen havuzunda değişmeden uzun yıllar boyunca aynı şekilde varolamaz. Her yeni nesil gen bir sonraki nesili etkiler ve yeni oluşum sonsuz kere devam ederek muhteşem bir karmaşıklıkta ancak gayet organize işleyen bir sistem yaratır. Ancak ya gen bozuksa!? Ya kodlama sırasında iyi genlerin yanında kötü genlerde etkisiz bir artık gibi var olursa? işte o zaman insan zekasının ve birikim sürecinin kara deliği yani biyo-organik anlamda memeli türünün dini aforizmalarıyla karşılaşırız. Milyonlarca yıl insanoğlu neden var olduğunu bile sorgulamadı. Ta ki güneşi batıp doğarken görmeye başlayana kadar. Ve dinlerin ortaya çıkışı sırasında da adını peygamber koyan bir kaç insan bir tasarımcının emirleri olarak diğerlerine bir kurallar zinciri dayattı. Grup seçilimi memelileri hayatta tutmak için bir arada tuttu. Ve bu seçilim kendisini günümüze kadar hem yazınsal hem de fikirsel anlamda evrimleştirdi. Kimimiz ateist kimimiz dinda , kimimiz ilahiyatçı kimimiz ise bilim adamı olduk . Ve muhteşem evrim aşamalarında arada mutlaka genetik bir kodlama yanlışlığı yapıldı. Bu olasıdır . Tıp ki şu yazdıklarım arasında mutlaka yanlış bir harf yazmış olabileceğim gibi. Dini bilgiler birer kopya olarak indirildiğinde aynen genlerin yeni nesil ve türler oluşturmak için kendini kopyalaması gibi bilgilere sahip olanlarca tekrar tekrar kitaplar yazıldı hem de el ile yazıldı. Defalarca bir kopyası çıkartılan ve çoğaltılan kitaplar gibi defalarca kendini kopyalayan ve devamını sağlayan genler arasındaki ilişkide bir önceki geni ya da kitap kendisinden sonra gelen karşısında değişime uğradı. Ve hatta kimi zaman talihsiz olarak mutasyona bile uğradıkları oldu. Bu bakımdan genlerin ya da insanların eserleriyle birlikte değişmediklerini söylemek dünyanın güneşin etrafında döndüğünü inkar etmek kadar saçmadır.
