Ancak her yaparsak yapalım, sürekli bir şeyleri kaçırıyormuş gibi hissetsek de, kaderimizden kaçamıyoruz. Bizi harp meydanlarının dikenli ve soğuk telleri gibi tutsaklığa sürüklüyor. Ağlarını üstümüze örüyor. Ve biz yalnızca, üçüncü bir göz gibi kendimizi uzaktan izlemekle yetiniyoruz. Elimizden kayda değer hiçbir şey gelmiyor. Kaçırıyoruz...
