Geçen bunca zaman ve bir türlü bitmeyen yapmak istenenler.
Hatırlıyorum daha çocukken kurduğum hayalleri.
Puslu bir film sahnesi gibi sislerin içerisinde sahnede çocukluğum oynanıyor.
Baz alınanlar anlatılanlar, siyah beyaz ve renkli fotoğraf baskıları.
Büyük adam olmak değilde adam olmak için kendi dünyasında sessiz kalıp büyük harflerle konuşurken;
O an için hakkını ispat etmek değilde sonucuna bırakıyordu değerini.
Ne geçmişte nede şimdi ki zamanda haklarını almak değildi amacı.
Adı konmamış zaman dilimlerinde kabul görülmek değilde kabul etmek istiyordu yaptıklarını.
Kendini gördüğünde hüzün dolu pişman olmayan hayat hikayesini seyrediyordu.
Pişmanlığı seçimlerine değildi.
Pişmanlık duydukları hayatın karşısına çıkarttıklarından dolayı her şeye bir isyandı.
Ya biz her şeyi hesaplamamıştık yada her şeyi hesaplayacak kadar zamanın akışının adaletinden şüphe etmiyorduk.
Yoksa doğruyu yaşayıp doğru olduklarını cesurca kaleme almıştık.
Hayat hikayemizin senaryosunu yazarken koca bir ömrün yarısını tüketmiştik.
Tüketmiş olurken tükenmiş olmamak için temennilerde bulunup doğum günümde hala aynı adam olduğum için kendime teşekkür ediyorum.
Doğum günün kutlu olsun.
