Siz Cemile'nin bahçesini gördünüz mü?
Dün Bahçesindeydim ben Cemile'nin.
Çimlerin üzerinde yürüdüm,
Cemile yeşiliydi çimenleri.
Rengarenkti çiçekleri,
Canlı renkleri ışık saçıyordu,
Her biri; ayrı, ayrı Cemile kokuyordu.
Dün Bahçesindeydim ben Cemile'nin.
Sizin göremediğiniz bahçesinde.
Dün Bahçesinde oturdum,
Çayımı yudumlarken, içime çektim,
Her yanından fışkıran sevgileri içtim.
Neresine baksam bahçenin,
Oradan geliyordu,
Bahçenin her katında,
Emeğe sevgi kattığı tuğlaların arasından,
Her an ayrı bir güzellik saçıyordu.
Dün Bahçesindeydim ben Cemile'nin.
Mangal partisin de.
Bahçesini sarmıştı, her yanımda dostlar,
Sanki, bir rüya aleminde,
Ben Cemile'nin bahçesindeydim.
Siz Cemile'yi de görmediniz.
Göremezsiniz.
Dağınık saçın bir yüzdeki güzelliğini,
Bakan bir çift gözün içtenliğini,
Görebilseydiniz.
Sevmesini çoktan öğrenirdiniz.
Siz Cemile'yi göremezsiniz..
Göğsün tam ortasında, bir bıçak yarasının,
insan tenindeki zarafetini,
Nasıl da çiçek tomurcuklarına dönüştüğünü,
Ah! bir görebilseniz,
Yürekteki sevginin bedene yansıyışını,
Ah! bir görebilseydiniz,
Sevginin, bir bahçeye yayılışını.
Cemile'yi de görebilirdiniz..
