Fotoğrafı ben çekmemiştim ama kartpostal gibi duruyordu karşımda.
iç çekerek bakıyordum resim karesine.
Çokta güzel sayılmazdı ama çekiciydi işte.
Cep telefonu çekiminin kusurları alenen ortadaydı.
Parçaları zihnimizde birleştiriyorduk.
Bütün o kadar güzel gözüküyordu ki.
Gözlerinin altında ki gri karanlığa karışan gülümsemen beni renkten renge sokup duygu depremleri yaşatıyordu.
Ne güzel giyinmiştin ne güzel duruyordun öyle sıcakkanlı.
Biliyorum üzerinde taşıdığın yüklerin içerisinde bir sürü uykusuz geceler ve mutsuz nefes almalar var.
Hüzünler ve hayal kırıklıkları olmadan gülümseyemez insan.
Çekmeden çekilmez yaşam.
Dinlenmek için oturduğun koltuğun üzerinde üzerine yakışan kıyafetlerin gözümü alan renklerinde sana çok yakınım ve çok uzak.
Yazmak kolay,hissetmek kolay yaşamak bile kolay.
Zor olan hissettiklerini yaşamak,zorunda olduğun yaşamın içerisinde sana bir kaç cümle kurmayı içten gelerek dilemek.
Fotoğraf işte iç çektirir ama ulaşmak için hiç bir şey yapmazsın.
