Ritmleri anlamak için önce insanın canının yanması gerekiyor.
Evrim geçirmiş sıradan bir gribal enfeksiyonun çektirdiklerinde insan daha beterlerini düşünüp hizaya geliyor.
isyan etmek doğasında olan söylenmeyi her daim seven adamın hayatın yaşatacaklarından tırsmasıydı.
Fırtınalar dinmeye başladığında gözlüksüz görmeyi hatırlayıp her şeyi yeniden keşfediyordu.
Psikolojisini bozan kendini köle gibi hissettiren çalışma zorunluluklarında harikalar yaratıp enfeksiyon halinde kendi rekorlarını egale ediyordu.
Çok daha büyük hastalıklar vardı ve bu hastalıklar sonucunda daha çok canı yanıp çalışamaz hale gelebilirdi.
Arkada bırakacaklarını düşünmek canını yakıyordu.
Ne geleceğini ne geçmişini garanti altına almamıştı.
Ruhunun gücü kadardı geçindirme gücü.
Kendinden sonrasını düşünmek en büyük çaresizliğiydi.
Yaşamanın anlamı anladıklarında geçiyordu.
Seviyordu kendi kendine yaşadığı sanatsal yaşamı.
Öldüreceğini bile bile her gece kafayı çekiyordu.
Yazılar yazıp rock n roll dinliyordu.
Etrafına yaydığı söylemlerini yakınlarının kafalarına işliyordu.
Defalarca anlatıyordu kendi tarzını ezberletiyordu.
Canı yandığında kafası atıyor isyan ediyordu.
Benim ayakta durmam sizin için örnek teşkil etmeli diyordu.
Amaç olmadan amaçsız olursun.
Tutunmak için hayata acılara katlanıp kendi dünyanı inşaa etmelisin.
