ben küçükken ailemle bir arada yaşamaya zorlandığım için aslında pek takmıyorlardı. benim inançsız olduğumu ailem her daim biliyordu çünkü camiye götürdüler oradan kaçtım, kuran kursuna götürdüler oradan da kaçtım, babamla cumaya gidiyordum abdest alacağım deyip gene kaçıyordum.
kurban keserken sadece et yemeye geliyordum. hayat tarzım islama hiç uymuyordu. babam aşırı sinirleniyordu bu duruma, hatta bana bir kaç kere ağız yüz daldı ancak gene de namaz da kılmadım, oruç da tutmadım.
babam anama bu çocuğa yemek verme oruç tutacak diyordu ancak annam hep yemek veriyordu. annem gizli agnostik olabilir o kadarını bilemiyorum.
şimdi ise zaten gram bile karışamıyorlar bana, siklemiyorum çünkü, üzerime gelirseler cenazelerine bile gitmeyeceğim biliyorlar. o yüzden bana of bile demiyorlar. ailemi güzel terbiye ettim çünkü.
edit: bana saygısızlık yapıyorsun diyenlere şunu söylemek isterim ki, ateist olmak bir suç değildir, sırf müslüman bir ailede doğdu diye kimse o dine saygı duymak, sırf anası babası o dinden diye baskılara susmak zorunda değildir. ben hiçbir zaman inançsız olmayı suç olarak görmedim, bunu da gizlemedim, bana baskı yapılırsa ben de aynı şekilde tepki verdim. hiçte pişman değilim, sırf bir ailede doğdum diye birine anna diğerine baba değip her şeylerini mazur göremem. evladın fikrine saygısı yoksa evladın onlara saygı duymaması haktır. ben de hak olanı yaptım evet. gene olsa gene yaparım.
